گازوئیل یا نفت گاز یا سوخت دیزل به عنوان سوخت موتورهای دیزلی و تأسیسات حرارتی بکار می‌رود. محدوده هیدروکربن‌های آن بین C14-C20 و حتی C25 با دامنه نقطه جوش ۳۸۵-۲۵۰ درجه سانتیگراد می‌باشد. نفت گاز عمدتاً از سه گروه پارافینیک ، نفتنیک و آروماتیک تشکیل شده ، دارای حداقل نقطه اشتعال 54 °C و ماکزیمم نقطه ریزش 0 °C می‌باشد.
دانسیته آن در دمای 15.6 °C برابر با 820-860kg/m3 می‌باشد. مهمترین مشخصه آن عدد ستـان است که باید بیشـتر از ۵۰ باشد تا موتور نرم و بی صدا کار کند.

گازوئیل نیز همچون بنزین از پالایش نفت خام در برج تقطیر به دست می آید. ولی با توجه به بالاتر بودن نقطه جوش گازوئیل نسبت به بنزین، فرآیند تقطیر آن در طبقات پایین تر انجام می پذیرد و زودتر به مایع تبدیل می شود. برخلاف بنزین که بسیار فرار بود و تمایل زیادي به تبخیر داشت، گازوئیل به دلیل داشتن نقطه جوش بالا، تمایلی به تبخیر سریع ندارد. از سویی دیگر قابلیت خودسوزي گازوئیل زیاد بوده و در اثر تراکم به سرعت مشتعل می گردد. به عبارت دیگر می توان گفت که عدد اکتان آن پایین است. بنابراین امکان متراکم نمودن بیش از حد مخلوط هوا و گازوئیل وجود ندارد. به همین دلایل گازوئیل سوخت مناسبی براي موتورهاي احتراق داخلی از نوع اشتعال – جرقه اي نمی باشد.

سوخت دیزل به هر گونه سوخت مایع گفته می‌شود که در موتورهای دیزلی بکار رود.این سوخت بیشتر از روش ویژه‌ای در تقطیر جز به جز نفت مازوت بدست می‌آید اما روش‌های دیگری نیز برای فراوری سوخت دیزل بدون بهره‌گیری نفت وجود دارد که از جمله آنها می‌توان به زیست‌دیزل، زیست‌توده به مایع (BTL) و گاز به مایع (GTL) اشاره داشت که بهره‌گیری جهانی از آنها به سرعت در حال افزایش است. برای ابهام‌زدایی میان گونه به دست آمده از نفت و دیگر گونه‌ها، گونه نفتی را نفت‌دیزل یا پترودیزل مینامند.دیزل بسیار کم گوگرد گونه استاندارد برای تعریف دیزل می‌باشد که دارای گوگرد بسیار کم است.مطابق آمار سال ۲۰۰۷، نزدیک به همه سوخت دیزل بکار رونده در آمریکا و اروپا، از گونه بسیار کم گوگرد است.